บรม, บรม- หมายถึง [บอรมมะ-] ว. อย่างยิ่ง, ที่สุด, (มักใช้นําหน้าคําที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้าพระเจ้าแผ่นดิน และพระอัครมเหสี เป็นต้น เพื่อแสดงพระเกียรติยศยิ่งใหญ่) เช่น บรมศาสดา บรมบพิตร บรมราชินี บรมมหาราชวัง. (ป., ส.ปรม); (ปาก) อย่างที่สุด เช่น ขี้เกียจบรม บรมขี้เกียจ.
น. คำที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะ.
น. กระดูกพระพุทธเจ้า.
[บอรมมะบอพิด] น. คําที่พระสงฆ์ใช้สําหรับแทนพระนามพระเจ้าแผ่นดินหรือพระมเหสี, เดิมใช้ว่า มหาบพิตร.
(ราชา) น. ญาติ.
น. กระดูกพระมหากษัตริย์หรือพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง.
[บอระมัด] น. ปรมัตถ์, ประโยชน์อย่างยิ่ง, เนื้อความอย่างสูง, ความจริงที่สุด; ชื่อพระอภิธรรมปิฎก เรียกว่า บรมัตถ์, และยังใช้นําหน้าศัพท์ เช่นบรมัตถบารมี บรมัตถประโยชน์. (ป. ปรมตฺถ).
[บัน-] ก. ประกวด, แข่งขัน.